Alfred Milot Mirashi - Florence is You!

Alfred Milot Mirashi, l’artista fiorentino che ha curato con grande successo la sezione internazionale “Ritorno all’oriente” della Biennale di fotografia di Jinan in Cina, dove è stato nominato anche Professore all’Universita di Arte & Design, Jinan, Shandong, espone in una mostra personale a Roma, voluta fortemente da uno dei critici più accreditati a livello internazionale, il prof Francesco Mazzeo Gallo.

Bibliothè Contemporary Art

Trentatreesimo appuntamento della rassegna UNUM, a cura di Francesco Gallo Mazzeo

Un’opera unica di Alfred Milot Mirashi alla Bibliothe Contemporary ART, a Roma.

Testo di Visar Zhiti

Le Chiavi

By VISAR ZHITI

Scrittore, poeta albanese, Ambasciatore presso la Santa Sede

Non so se le chiavi soffrano, ma ci fanno soffrire…Ci proteggono e ci rinchiudono, ah, ci separano.Tutte quelle porte, eppure l’amore non ha porte, che per me è uno spazio infinito.Anche la libertà non puoi segregarla tra le cellee dare al Diavolo le chiavi del carcere.Un mazzo di chiavi del bene, costruite dal nostro malee le chiavi del male che sprangano il bene…Ma il vento che non ha chiavi, mi direbbe mio figlio,nemmeno le onde, la curiosità, il cane, il cavallo, i desideri,né la montagna… né le sofferenze umane, direi, né…forse queste sono solo chiavi per scoprire te stesso e il mondo.Ma quando si inventó la chiave, prima o dopo la crocifissione di Cristo?Un mio amico pittore stringe il pennello come chiave dell’artee si vendica di tutte le chiavi che ci fanno soffrire,che ci rinchiudono e ci separano… le deforma nei suoi disegni per capire che ci vuole più giustizia,le stravolge come mostri, per detestarle…per impaurirci, somigliano ai ferri, ai chiodi della croce… chiave vuol dire non fidarti dell’uomo…la chiave non sa piangere…Noi nasciamo senza chiavi in mano, ma con 10 diti, tanti quanto sono i 10 Comandamenti.L’ombra dell’Uomo ha la forma di una grande chiave per osare di chiudere le porte delle tenebre, mentre l’alba non ha chiavi, scorre come le cascate del futuro.Che siano chiavi il colore e la parola! – sussurro. Chiavi siano le lacrime e le gioie! L’amore è l’unica chiave di luce. Amen!

ÇELSAT…

Çelsat s’e di a vuajnë, por na bëjnë të vuajmë… Na mbrojnë dhe na mbyllin, ah, na ndajnë. Gjithë ato dyer, kur dashuria s’ka derë, sipas meje është hapësirë e pafundme. Edhe lirinë s’mund ta ndash nëpër qelira dhe t’i japësh Djallit çelsat e burgut. Një tufë me çelsa të së mirës, që janë bërë nga e keqja jonë dhe çelsat e së keqes që e kyçin të mirën… Por era që s’ka fare çelsa, do të më thoshte im bir, as dallgët, as kurioziteti, as qeni, as kali, as dëshirat, as mali… as dhëmbjet njerëzore, do të thosha unë, as… mbase të gjitha këto janë vetë çelsa për zbulimin e vetes dhe të botës. Po kur u shpik çelsi, para apo pasi kryqëzuan Krishtin? Një miku im piktor mban penelin si një çelës arti dhe hakmerret ndaj të gjithë çelsave që na bëjnë të vuajmë, që na mbyllin dhe na ndajnë… i shtrembëron në vizatimet e tij, për të kuptuar se duhet drejtësi më shumë, i bën të shëmtuar si monstra, që të mos i duam… të kemi frikë, ngjajnë me prangat, me gozhdët e kryqit… çelës do të thotë të mos besosh në njerëz… çelsi nuk di të qajë… Ne lindim pa çelsa në duar, por me 10 gishta, aq sa janë dhe 10 porositë Qiellore. Hija e Njeriut ka formën e një çelsi të madh që të guxojë të kyçë portat e errësirës, kurse agimi s’ka çelsa fare, rrjedh si kataraktet e së ardhmes. Le të jenë çelës ngjyra dhe fjala! – mërmëris unë. Çelës le të jenë loti dhe gëzimet! Dashuria është i vetmi çelës prej drite. Amen!